سمعک و دیدگاه آینده
یکى از گرایش هایى که به تازگى در دو مقاله در زمینه ى فناورى پردازش و ارتقاى درک گفتار ارایه شده است، ارتقاى کنتراست موجود در بین علایم گفتارى است.
تاکنون، فرمول هاى تقویتى با نگریستن به آستانه هاى شنوایى و ناراحتى فرد و نیز محدوده ى پویاى باقیمانده ى فرد به تقویت صداها و گفتار مى پردازند. این شاید در چند سال آتى جزو ساده تربن نگرش به تقویت صدا باشد. چون که شاید شما بیمارانى داشته و دارید که حتى با بکارگیرى بهترین فرمول ها و بهترین سمعک ها، همچنان اذعان مى دارند که صداها را مى شنوم ولى نمى فهم. قسمتى از این داستان برمى گردد به از بین رفتن کنتراست هاى موجود در گفتار در اثر عملکرد ناشیانه و ناآگاهانه ى سمعک یعنى تراکم ناپخته ى کنونى سمعک ها. چون به تراکم گفته شده است که صداهاى بلند را کمتر تقویت کن و صداهاى ضعیف را بلندتر کن: این یعنى اینکه فاصله ى طبقاتى بین صداهاى بالا و پایین گفتار را کم کن. یعنى کنتراست را کاهش بده و این به نفع بیمارى که سلول مویى خارجى اش نیست و هم اکنون محتاج افزایش کنتراست است، نمى باشد. چون سلول مویى به وابران وصل است و وابران است که به کمک کارگران توانمندش، سلول هاى مویى خارجى، کنتراست را حتى تا سى دسى بل افزایش مى دهد و وقتى بیمار سلول مویى ندارد و سمعک اش هم که نابخردانه کنتراست اولیه ى گفتار را کاهش مى دهد، حق دارد که از عدم فهم گفتار بنالد.
به تازگى، عده اى از محققان با طراحى سیستم پرادزشى و تقویتى هوشمندانه، البته به کمک نرم افزار مطلب و رایانه اى که به برق شهرى وصل است و نه به وسیله ى سمعک و باترى رنجور و کم توان آن، توانسته اند درک گفتار را در بیماران نوروپاتى افزایش دهند. و این کار را به کمک ارتقاى کنتراست گفتارى به وسیله ى این نرم افزار قدرتمند به انجام رسانده اند.
فعلا این امر با رایانه و برق شهرى تحقق پذیر است و باید منتظر سمعک هایى باشیم که مجهز به این رویکرد پردازشى هستند، منتهى با باترى یک و دو دهم ولتى شماره ى ده!
البته باید فرمول هاى تنظیمى نیز خودشان را براى این قضیه آماده کنند، که فعلا در خواب غفلت هستند!
