دنیاى سمعک، دنیاى عجیبى است!
زمانى دکتر دیلون در کتاب سمعک سال ٢٠٠١ توصیه به استفاده از تراکم نوع تند داشت چون که مى گفت تراکم نوع تند باعث مى شود تا قابلیت شنیدارى (Audibility) فراهم آید و فرد تمامى صداها را بشنود، ولى در کتاب سال ٢٠١٢ خود بیان مى دارد که تراکم نوع کند یا تطابقى خوب است چون (برعکس تراکم تند) کنتراست هاى گفتارى را به هم نمى زند.
زمانى در کتاب سال ٢٠٠١ خود مى گفت تراکم براى همه ى افت ها بهتر از تقویت خطى است به ویژه براى افت هاى عمیق، ولى در کتاب ٢٠١٢ خود مى گوید تقویت خطى در افت هاى عمیق و بعضى از افت هاى شدید بهتر از تراکم است.
زمانى در کتاب ٢٠٠١ خود مى گفت فردى که سابقه ى استفاده از سمعک دارد با فردى که سابقه ندارد، تقویت یکسانى را مى پذیرند و میزان عادت پذیرى به سمعک (Acclimatization) ناچیز و فقط در حد یک دسى بل است ولى در سال ٢٠١٢ مى گوید میزان عادت پذیرى بیشتر از این مقدار است، به ویژه در افت هاى زیاد
زمانى مى گفت میکروفن جهت دار براى کودکان مناسب نیست و فقط میکروفن همه جهته خوب است، ولى الان مى گوید اتفاقا میکروفن جهت دار براى نوزادان بیشتر از شش ماه سن مناسب و خوب است
این موارد به خوبى بیانگر این است که تجویز و تنظیم سمعک کار هر کس نیست، متخصص ماهر مى خواهد و اندیشمند و کار کشته
و یادمان باشد که همیشه تجربه هست که با دانش در هم مى آمیزد و معجزه مى آفریند!
